Το θερμικό στρες μπορεί να επηρεάσει τους μύες για περισσότερο από όσο νομίζουμε

[AETOS™ 10.289]

Οι άνθρωποι που βιώνουν θερμικό στρες κατά τη διάρκεια της άσκησης μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο αποκατάστασης για να αφήσουν τους μύες τους να επουλωθούν, σύμφωνα με μια νέα μελέτη σε ποντίκια που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology.

Το θερμικό στρες κατά την άσκηση -το να υπερθερμανθεί σοβαρά κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας- μπορεί να είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση με μόνιμες συνέπειες. Οι επιπλοκές από τη θερμική καταπόνηση μπορεί να περιλαμβάνουν υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής ή νεφρικής νόσου, προβλήματα με το κεντρικό νευρικό σύστημα ή μειωμένη ανοσία. Αν και ο μυϊκός τραυματισμός -συμπεριλαμβανομένων της μυϊκής κράμπας- είναι συχνά ένα πρώιμο σημάδι θερμικού στρες, οι μηχανισμοί πίσω από τον τραυματισμό των μυών που σχετίζεται με τη θερμότητα και τις παρατεταμένες επιπλοκές όπως η απώλεια μυών δεν είναι ξεκάθαροι.

Οι ερευνητές μελέτησαν ένα μοντέλο ποντικιού θερμικής καταπόνησης για να προσδιορίσουν πώς επηρεάζει τους μύες μακροπρόθεσμα. Τα θηλυκά ποντίκια -επιλέχθηκαν επειδή τα αρσενικά έχουν χαμηλότερη ανοχή στη θερμότητα- έτρεξαν με μέτρια ένταση σε ζεστό περιβάλλον (37,5°C). Ένα μήνα μετά τη συνεδρία άσκησης, η ερευνητική ομάδα εξέτασε δείγματα από τους μύες της γάμπας των ζώων. Αυτοί οι μύες «επιλέχθηκαν επειδή είναι πολύ ενεργοποιημένοι κατά το τρέξιμο και αντιπροσωπεύουν ένα καλά κατανεμημένο μείγμα τύπων γρήγορων και αργών μυϊκών ινών», έγραψαν οι ερευνητές.

Σε σύγκριση με μια ομάδα ποντικιών ελέγχου που ασκούνταν σε εύκρατο περιβάλλον μεταξύ 21°C και 23°C, οι μύες της ομάδας θερμικού στρες εμφάνισαν αλλαγές σε 137 γονίδια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που σχετίζονται με τη μυϊκή δομή και λειτουργία, την απόκριση στο στρες και τις πρωτεΐνες θερμικού σοκ.

Τα κύτταρα παράγουν πρωτεΐνες θερμικού σοκ ως απόκριση στη ζέστη ή το κρύο στρες και εμπλέκονται στην επούλωση των πληγών. Αν και η συσταλτική λειτουργία των μυών παρέμεινε σταθερή μετά την ανάρρωση από τραυματισμό που προκλήθηκε από τη θερμότητα, μετά από 30 ημέρες η ικανότητα των μυών να παράγουν δορυφορικά κύτταρα (μυϊκά βλαστοκύτταρα) είχε μειωθεί. Τα δορυφορικά κύτταρα είναι σημαντικά για την αποκατάσταση των μυών.

«Η σημαντική συνέπεια αυτού είναι ότι, αν και η συσταλτική λειτουργία των σκελετικών μυών παραμένει ανέπαφη [με την πάροδο του χρόνου, μετά από θερμική καταπόνηση], αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ανακάμψει πλήρως. Εάν ισχύει για τους ανθρώπους, αυτό μπορεί να έχει σημασία για την κατανόηση της ανάγκης για παρατεταμένους χρόνους ανάρρωσης σε ορισμένους ασθενείς με [θερμικό στρες από άσκηση] πριν από την ασφαλή επιστροφή στη φυσική δραστηριότητα», έγραψαν οι συγγραφείς. «Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους αθλητές και τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, όπου λαμβάνονται αποφάσεις σχετικά με το χρονοδιάγραμμα επιστροφής στο παιχνίδι ή στο καθήκον».

Πηγή:  Ηealth